آنچه در این مقاله می‌‌خوانید

مدیر
٦٦ بازدید
١٤٠١-٠٢-٠٤

تغييرات کيفيت زندگي پس از جراحي بيني

مقدمه

امروزه در حوزه سلامت و درمان، قابليت و کيفيت جراحي هاي سر و گردن و تاثيرات آن بر زندگي افراد، از اهميت بالايي برخوردار است. در يک دهه اخير، تمرکز بر تحقيقات نتيجه محور در اين زمينه، به طور چشمگير گسترش يافته است. به سرعت تبديل به پايه و اساسي براي تصديق و توجيه درمان هاي جديد در اين زمينه شده است. نتايج جراحي هاي بيني، در وهله اول وابسته به ميزان رضايت بيمار از عملکرد و ظاهر بيني است. بنابراين ابزارهاي زيادي طراحي شده اند که ميزان بهبود کيفيت زندگي فرد را پس از جراحي هاي بيني ارزيابي مي کنند. در زمينه رينوپلاستي يا عمل هاي زيبايي بيني، اين ابزارها شامل پرسشنامه هايي هستند که با اندازه گيري علائم گرفتگي بيني، عملکرد بيني را مي سنجند و يا پرسشنامه هايي که نتيجه عمل هاي رينوپلاستي را از لحاظ فرم ظاهري بيني ارزيابي مي کنند (ROE).

رضايت بيماران از عملکرد بيني شان بعد از جراحي هاي بيني عملکردي (مثل جراحي انحراف بيني و غيره) و همچنين. رضايت آنها از شکل و ظاهر بيني خود بعد از جراحي هاي زيبايي بيني، قبلاً به اين روش مورد مطالعه قرار گرفته است. اما هيچ مطالعه اي تا به امروز با معيارهاي معتبر به تغييرات کيفيت زندگي بيماران بعد از عمل هم از جهت عملکردي و هم به لحاظ زيبايي به طور همزمان نپرداخته است. در واقع مي توان استدلال ما چنين است که اين دو مورد چنان با يکديگر رابطه تنگاتنگ دارند که نمي توان تنها به بررسي يک جنبه (مثلا زيبايي) بدون ارزيابي ديگري (بهبود عملکرد) پرداخت.

بنابراين، در اين تحقيق ما از هر دو مقياس NOSE و ROE در بيماران يکسان براي مقايسه قبل و بعد از عمل استفاده کرده ايم. اين مطالعه به اين منظور طراحي شد تا نشان دهد چگونه با استفاده از يک رويکرد ساختاري براي جراحي بيني، مي‌توان هم شکل و هم عملکرد آن را به طور همزمان بدون به خطر انداختن يکي براي ديگري بهبود بخشيد، چنان که در گذشته روش‌هايي مانند جراحي زيبايي بيني کاهشي وجود داشته است. ما همچنين تجزيه و تحليل را يک قدم جلوتر برديم تا مشخص کنيم که آيا تکنيک هاي جراحي خاص مي توانند تغيير قابل توجهي در کيفيت زندگي افراد در مقايسه با ساير روش ها ايجاد کنند يا خير.

در ادامه به بررسي تغييرات کيفيت زندگي پس از جراحي بيني ميپردازيم.

براي اطلاع از جراحي هاي بيني اينجا کليک کنيد.

بحث و بررسي

عمل رينوپلاستي، يکي از رايج ترين عمل هايي است که توسط جراحان زيبايي صورت در سراسر جهان انجام مي شود.

تعيين يک ابزار ايده آل براي اندازه گيري ميزان موفقيت دريک جراحي بيني چندان آسان نيست. در اين مطالعه، ما از پرسشنامه هاي ROE و NOSE استفاده کرده ايم، چرا که قبلا اعتبار سنجي شده اند.

محققي به نام دولان (Dolan) قبلا دريافت که نمرات استخراج شده با استفاده از پرسشنامه NOSE تا حد زيادي با ارزيابي هاي تنفسي ارتباط دارد، اما ارتباط آن با آواشناسي توليدي ضعيف است .

بنابراين، مقياس NOSE در واقع براي سنجش نتيجه نهايي جراحي بيني وميزان موفقيت آن، بهتر از تست آکوستيک رينومتري عمل مي کند. (اين تست يکي از رايج ترين تست هاي مورد استفاده در اندازه‌گيري‌هاي تجربي راه هوايي بيني مي‌باشد که قابليت اندازه‌گيري سطح مقطع بيني در فواصل مختلف از حفره هاي بيني، حجم بيني و تعيين محل حداقل سطح مقطع بيني را دارا مي‌باشد. )

اسپيلمن و همکاران او (Spielmann)،با مروري بر روش هاي مورد استفاده جهت ارزيابي تکنيک هاي مختلف جراحي بيني، دريافتند مطالعاتي که به منظور بررسي نتايج عمل هاي جراحي بيني صورت گرفته اند، در واقع همگي از رتبه هاي مقياس NOSE استفاده کرده اند.

رينوپلاستي مدرن، در واقع سعي دارد که هم عملکرد و هم ظاهر بيني را بهبود بخشد و بر ميزان موفقيت در هر دو اين موارد تاکيد دارد.

در واقع هدف ما از جراحي بيني، بهبود ظاهر و فرم آن به لحاظ زيبايي شناسي است، بدون اين که به عملکرد بيني لطمه اي وارد شود.

به بيان ديگر مي توان گفت که حتي در اين عمل ها تلاش بر اين است که عملکرد بيني و تنفس را بهبود بخشند، به طوري که بيني از ظاهر و فرمي زيباتري برخوردار گردد.

بنابراين بسيار مهم است که ميزان موفقيت عمل رينوپلاستي، بر پايه معيار قابل مشاهده اي هم در زمينه بهبود فرم و ظاهر و هم عملکرد در يک جامعه آماري ارزيابي شود.

پس مي توان چنين فرض کرد که تکنيک هاي رينوپلاستي مدرن، هم بر پايه زيبايي شناسي بنا شده اند و هم براي بهبود عملکرد بيني تلاش مي کنند. و به تغييرات کيفيت زندگي پس از جراحي بيني مي انجامد.

همچنين مي توانيم اين فرضيه را مطرح کنيم که برخي از مداخلات کاهش استاندارد مورد استفاده در رينوپلاستي زيبايي، مانند کاهش پشتي و استئوتومي؛ تا زماني که توجه به اصول پيوند ساختاري حفظ شود، مي‌تواند به گونه اي انجام شود که هم در شکل و فرم ظاهري و هم در عملکرد بيني بهبودي حاصل گردد.

در گذشته تکنيک هاي رينوپلاستي کاهشي، از استاندارد پايين تري برخوردار بودند که در نهايت موجب آسيب هايمکرر به عملکرد بيني مي شدند.

در اين مطالعه قصد داشتيم اين نکته را نيز بررسي کنيم که آيا پيوند ساختاري ممکن است با اضافه کردن حجم يا عرض زياد به بيني، نتايج زيبايي بيني را به خطر بيندازد؟

در تحقيق حاضر، ما يک مطالعه مروري بر روي113 بيمار جراحي بيني با رويکرد آينده نگر انجام داديم. چرا که معتقد بوديم داشتن جامعه آماري بيشتر و همچنين دوره پيگيري طولاني تر(حدود35 ماه) مي تواند بسيار سودمند باشد.

براي اطلاع از جراحي هاي فک و صورت اينجا کليک کنيد.

مطالعات ديگري نيز قبلا با رويکرد آينده نگر قبلاً منتشر شده است، اما هريک از آنها بيماران کمتري را نسبت به مطالعه حاضر مورد بررسي قرار داده اند. همچنين مطالعات سابق، عمدتاً بر ارزيابي يک تکنيک متمرکز بودند و يا نتايج عمل را بين تکنيک‌ها يا گروه‌هاي مختلف بيماران مورد مقايسه قرار نداده اند.

در اين ميان مطالعه منينگاد (Meningaud) و همکارانش، استثنا است که در آن سن و جنس بيماران، جراحي بيني اوليه در مقابل ثانويه، عمل هاي پس از سانحه در مقابل عمل هاي عادي و همچنين علائم عملکردي در مقابل غيرعملکردي مورد بررسي قرار گرفته است.

در مطالعه‌اي که توسط هلينگز (Hellings) ونولست (Nolst) منتشر شد، 90 بيمار براي ارزيابي هاي بعد از عمل ثبت‌نام شدند. اما محققين اين بيماران را تنها با استفاده از نمرات ROE ارزيابي کردند.

گايرون (Guyuron) و بوکاري (Bokhari) نيز جراحي زيبايي بيني را به شيوه مروري مورد مطالعه قرار دادند، اما از پرسشنامه معتبري استفاده نکردند و صرفاً به درک ذهني بيمار از کيفيت تنفس از راه بيني تکيه کرده اند.

مطالعه ديگري نيز توسط فاريس و همکارانش (Faris)،انجام شد که عملکرد بيني و زيبايي ظاهري آن را فقط با نمرات ذهني ارزيابي کرد و نه با پرسشنامه هاي معتبر.

آنها استفاده از گرافت و پيوند استخوان درجراحي بيني را مورد مطالعه قرار داده و به اين نتيجه رسيدند که اين تکنيک ها مي تواند همراه با بهبود زيبايي، عملکرد بيني را نيز بهبود بخشد.

از داده هاي به دست آمده در تحقيقات قبلي نيز دريافت هاي زيادي مي توان داشت،اما از آنجا که اهداف اوليه جراحي بيني، بهبود فرم و عملکرد بيني براي طولاني مدت است، ما معتقديم که بررسي نتايج عمل از هر دو حيث به مدت چندين ماه بعد از عمل مي تواند ما را به استدلال درست در اين زمينه برساند.

اگر يک بيمار 3 سال پس از عمل (متوسط زمان پيگيري ما) همچنان احساس رضايت و خوشنودي از نتايج جراحي داشته باشد، مي توان نتيجه گرفت که اين معيار به طور دقيق مي تواند تغيير در کيفيت زندگي فرد را نشان دهد.

محدوديتي که در اين مطالعه با آن مواجه شديم اين بود که از ميان 370 بيمار، تنها 113 نفر در اين تحقيق شرکت کردند.

علاوه بر اين، ميانگين زمان پيگيري در اين مطالعه 3 سال بود که به طور قابل توجهي طولاني تر از بسياري از مطالعاتي است که تا کنون به نتايج پس از جراحي زيبايي بيني پرداخته اند.

اين عوامل منفي، همگي مي تواند در رسيدن به پاسخ ما که تنها 34 درصد است (ميزان رضايت افراد)، موثر بوده باشد که در واقع نمره بالايي به حساب نمي آيد.

نتايج ما بر اساس نمرات ROE، نشان مي دهد که از نظر آماري، بهبود قابل توجهي به لحاظ زيبايي بعد از عمل رينوپلاستي حاصل مي شود.

تجزيه و تحليل توزيع تفاوت بين نمرات ROE قبل و بعد از عمل، نشان داد که کمتر از 10٪ از بيماران نمرات پايين تر يا پايداري داشتند که اکثر آنها در مقايسه با حالت قبل از عمل، بهبود قابل توجهي در وضعيت زندگي شان نشان مي دادند.

ميانگين امتياز ROE قبل از عمل 45.30 بود. ميانگين نمره بعد از عمل 76.95 (ميانگين اختلاف [بهبودي]، 31.65) بود.

اما هيچ تفاوت قابل توجهي در بهبود وضعيت زير گروه ها بر اساس رويکردهاي رينوپلاستي بازيا بسته، کاهش اندازه ظاهر بيني. در مقابل رينوپلاستي افزايشي، استئوتومي هاي جانبي، و يا رينوپلاستي اوليه در مقابل جراحي ترميمي يا ثانويه پيدا نکرديم.

بلکه تمامي يافته‌ها نشان مي‌دهد که همه اين مداخلات مي‌تواند با بهبود چشمگير هم در شکل و ظاهر و هم در عملکرد بيني انجام شود.

به خصوص، ما در بسياري از اين بيماران رينوپلاستي بسته انجام داديم و تنها زماني که نياز به تغيير قابل توجه در نوک بيني وجود داشت. از روش باز استفاده کرديم. در غير اين صورت، تمامي پيوند هاي ساختاري با روش بسته انجام شدند. که اين رويکرد با مطالعات ديگر نيز همبستگي دارد.

هلينگز و نولست ترنيت (Hellings and Nolst Trenite) مطالعه خود را با ميانگين دوره پيگيري 30 ماه انجام دادند و ميانگين نمره بهبود با مقياس ROE،12 بود.

محققان هيچ تفاوت قابل توجهي در ميزان بهبود با تجزيه و تحليل زير گروه ها بر اساس سن، جنسيت،

رويکرد رينوپلاستي بسته يا باز و انواع مختلف گرافت (مثلا پيوند غضروف گوش، سپتوم، دنده آلوژنيک) پيدا نکردند.

آنها بين نمره رضايت بيمار و تعداد عمل هاي ترميمي همبستگي معکوس پيدا کردند.

منينگاد (Meningaud) و همکارانش، از مقياس ROE براي ارزيابي نتيجه جراحي بيني در 58 بيمار استفاده کردند. که ميانگين نمره بهبود آنها 36.33 بود. آنها هيچ تفاوت قابل توجهي در بهبود زير گروه ها بر اساس سن، جنسيت، رينوپلاستي اوليه يا ترميمي، جراحي بيني پس از سانحه يا غير از آن پيدا نکردند.

الصراف (Alsarraf) و همکارانش در سري موارد 26 بيمار خود از نمرات ROE استفاده کردند که ميانگين امتياز قبل از عمل 38.8 و ميانگين بهبود 44.5 بود. اين اعداد با ميانگين ما نيز مطابقت دارد.

در مطالعه حاضر از نمره NOSE براي ارزيابي عملکرد بيني بعد از جراحي استفاده شده است که کمتر از 10 درصد از بيماران نمرات پاييني را گزارش کرده اند.

تجزيه و تحليل مقياس NOSE بهبود قابل توجهي را در وضعيت پس از عمل در مقايسه با حالت قبل از آن با استفاده از آزمون t با نتايج بدون تغيير طي مدت 6 ماه نشان داد.

امروزه عمل هاي رينوپلاستي ديگر نمي تواند تنها جهت زيبايي و بدون توجه به بهبود عملکرد تنفس انجام شود.

همچنين، جراح نمي تواند تنها به مشکل انسداد دريچه بيني بدون تغييرات زيباسازي بيني توجه کند.

در عمل هاي جديد، پيوند ساختاري براي اصلاح مشکلات انسداد بيني، ظاهر بيني را نيز تغيير مي دهد. چرا که پيوند غضروف، باعث افزايش حجم پشت و ديواره بيني نيزخواهد شد.

بنابراين، هدف از هر جراحي براي انسداد بيني بايد شامل تلاش جراح براي اطمينان از نتيجه قابل قبول به لحاظ زيبايي و در عين حال بهبود ساختاري در ديواره يا نوک بيني در جهت بهبود وضعيت تنفس باشد.

علاوه بر اين، بسياري از ناهنجاري‌هاي بيني که باعث نقص در زيبايي آن مي شوند، داراي مشکلات عملکردي نيز هستند.

براي مثال، بيني هاي کشيده يا قوزدار، معمولا با سوراخ‌هاي باريک و غضروف جانبي يا فوقاني ضعيف همراه است که همه اينها منجر به ضعف عملکردي و نقص در زيبايي بيني مي شود.

بيماران مبتلا به کلاپس دريچه بيني، انحراف در يک سوم مياني بيني و يا بدشکلي فرمV معکوس، نه تنها داراي فرم ابروهاي غير عادي و تغييرات ظاهري فاحش هستند، بلکه به دليل همان عوامل، مشکلات عملکرد تنفسي نيز دارند.

براي اطلاع از جراحي هاي ايمپلنت اينجا کليک کنيد.

بيماراني که داراي بدشکلي عمودي غضروف‌هاي جانبي تحتاني (ناهنجاري پرانتزي). ضعف و سقوط ( اصطلاح کلاپس اگر دمتن هست همان استفادهذش‌د، سقوط مناسب نيست!) هاي بيني، بريدگي پره بيني، توکشيدن پره بيني و غيره هستند. نه تنها نوک بيني شان دچار بدشکلي است، بلکه اغلب مشکلات عملکردي مرتبط با همين مسائل را نيز دارند.

اغلب، همان عاملي که باعث ناهنجاري فرم نوک بيني مي شود، باعث مشکلات عملکردي دريچه خارجي بيني نيز مي باشد.

در واقع اين ارتباط، پايه و اساس جراحي بيني مدرن را تشکيل مي دهد و به همين دليل است که ما به عنوان جراح نياز به ارزيابي ظاهري و همزمان عملکردي در جراحي هاي رينوپلاستي داريم.

نتيجه گيري

مطالعه حاضر نشان داد که در جمعيت بيماران ما، هم فرم و هم عملکرد بيني با جراحي رينوپلاستي به ميزان قابل توجهي بهبود مي يابد.

با توجه به نتايج موفقيت‌آميزي که تا به امروز مشاهده کرده‌ايم، از ادامه ارائه مداخلات جراحي مشابه به بيماران خود در آينده اطمينان داريم.

مطالعات و تحقيقات که در آينده صورت مي گيرند، بايد با استفاده از همين پرسشنامه ها و معيارهايي که ميزان موفقيت در نتيجه جراحي را نشان مي دهند، براي حمايت بيشتر از يافته هاي ما انجام شود.