جراحي ايمپلنت دندان

جراحي ايمپلنت دندان، پروسه اي است که طي آن قطعه فلزي پيچ مانندي جايگزين ريشه دندان از دست رفته يا معيوب مي شود. و در نهايت بر روي آن روکش دندان کاملا شبيه دندان واقعي نصب مي شود. جراحي ايمپلنت دندان جايگزين مناسبي براي دندان مصنوعي يا بريج هاي دنداني قديمي که بخوبي با دهان تطابق پيدا نمي کردند است. و مي تواند در موقعيتهايي که فقدان ريشه هاي دنداني طبيعي امکان ساخت دندان مصنوعي يا بريج دنداني را فراهم نمي کند بعنوان يک گزينه درماني با ارزش مطرح شود. نحوه عملکرد ايمپلنت داندان بستگي به نوع ايمپلنت و شرايط استخوان فک شما دارد. مزيت اصلي ايمپلنت ها حمايت قوي از دندانهاي جديد است، پروسه اي که نيازمند التيام محکم استخوان اطراف با ايمپلنت مي باشد. با توجه به اينکه التيام استخواني نيازمند زمان است، اين پروسه ممکن است چندين ماه طول بکشد.

موارد تجويز ايمپلنت:

ايمپلنتهاي دنداني با جراحي درون استخوان فک قرار مي گيرند و بعنوان ريشه دندان از دست رفته بکارگرفته مي شوند. از انجا که تيتانيوم ايمپلنت با استخوان فک جوش مي خورد، ايمپلنت ها برخلاف دندان مصنوعي يا بريج ها دچار لغزش يا ايجاد صدا و تخريب استخوان نمي شوند. همچنين تيتانيوم مانند دندان طبيعي که ساپورت بريج را فراهم مي کند دچار پوسيدگي نمي شود. بطور کلي، ايمپلنتهاي دنداني اگر شما شرايط زير را دارا باشيد تجويز مي شوند: - يک يا چند دندان از دست رفته داشته باشيد. - استخوان فک شما به رشد نهايي خود رسيده باشد. - استخوان کافي براي ساپورت ايمپلنت داشته باشد يا امکان پيوند استخوان باشد. - بافتهاي دهان سالم داشته باشيد. - شرايط سيستميک که مانع از التيام استخواني شوند نداشته باشيد. - نتوانيد يا تمايل نداشته باشيد تا از دندان مصنوعي استفاده کنيد. - تمايل داشته باشيد صحبت کردن خودتان را بهبود بخشيد. - بتوانيد پروسه چند ماهه را متحمل شويد. - سيگار نکشيد.

ريسک هاي ايمپلنت:

همانند ديگر جراحي ها، جراحي ايمپلنت دندان هم داراي ريسک خاص بهداشتي است. مشکلات نادر هستند، اگرچه در صورت بروز اغلب خفيف بوده و به سادگي قابل درمان هستند. مشکلات ايمپلنت شامل موارد زير هستند: - عفونت در محل ايمپلنت - آسيب به ساختارهاي مجاور، مانند دندانهاي ديگر يا عروق خوني - آسيب عصبي، که مي تواند باعث درد، بيحسي يا احساس ناخوشايند در دندانهاي طبيعي، لثه، لب يا چانه شود - مشکلات سينوس، وقتي ايمپلنت دنداني در فک بالا طوري قرار گيرد که وارد سينوس ماگزيلاري شود.

نحوه آمادگي براي ايمپلنت دنداني:

انجام ايمپلنت دنداني ممکن است فعاليت چند دندانپزشک متخصص را شامل شود. يک جراح فک و صورت ، يک جراح لثه ، يک پروستودنتيست و گاها متخصص گوش، حلق و بيني ممکن است درگير انجام پروسه ايمپلنت دنداني باشند. از انجا که ايمپلنت دنداني نياز به يک يا چندين پروسه جراحي دارد، شما بايد يک ارزيابي کلي براي آماده سازي قبل از درمان بشويد که شامل موارد زير مي باشد: - معاينه جامع دنداني: ممکن است شامل تهيه راديوگرافي OPG ، CBCT، و يا گاها مدلهاي فکي باشد. - بررسي سابقه پزشکي: بايد در مورد هرگونه بيماري يا مصرف دارو يا ترکيبات مکمل که مصرف مي کنيد به پزشک اطلاع دهيد.اگر شرايط قلبي بخصوص يا پروتز ارتوپدي داريد مکن است بمنظور پيشگيري از عفونت نياز به مصرف آنتي بيوتيک قبل از جراحي باشد. - طرح درمان: در اين مرحله فاکتورهايي مانند تعداد دندانهايي که بايد جايگزين شوند و شرايط استخوان و دندانهاي باقيمانده مي توانند تاثير گذار باشند. براي کنترل درد حين جراحي ايمپلنت، گزينه هايي مانند بيحسي موضعي، آرامبخشي يا بيهوشي عمومي مي توانند مدنظر قرار بگيرند. در مورد انتخاب بهترين گزينه مي توانيد با دندانپزشکتان صحبت کنيد. تيم دندانپزشکي در مورد خوردن و آشاميدن قبل از جراحي بسته به نوع بيحسي انتخابي، آگاهي لازم را به شما خواهند داد. اگر سديشن يا بيهوشي مدنظر است، بعد از جراحي براي بردن شما به منزل بايد يک نفر همراه داشته باشيد و مابقي روز را در منزل استراحت کنيد.

جهت مشاوره و رزرو نوبت اينترنتي اينجا کليک کنيد

مراحل درمان ايمپلنت:

درمان ايمپلنت اغلب پروسه سرپايي است که طي چند مرحله انجام مي شود که شامل مراحل زير است: - کشيدن دندان آسيب ديده. - آماده سازي استخوان فک (پيوند استخوان در صورت لزوم). - قرار دادن ايمپلنت درون استخوان. - فاز التيام استخوان اطراف ايمپلنت (جوش خوردن ايمپلنت). - نصب اباتمنت روي ايمپلنت. - تحويل روکش نهايي دندان. تمام پروسه درمان ايمپلنت ممکن است از شروع تا پايان چندين ماه بطول بيانجامد. بيشتر آن مربوط به التيام و رشد استخوان جديد اطراف ايمپلنت درون فک است.

چه موقع پيوند استخوان لازم است؟

اگر استخوان فک به اندازه کافي ضخيم نباشد ممکن است قبل از کاشت ايمپلنت نياز به پيوند استخوان باشد. با توجه به اينکه نيروهاي قوي جويدن، فشار زيادي از طرف دندانها به استخوان فک وارد مي کند، و اگر استخوان فک نتواند ايمپلنت را حمايت کند، جراحي ايمپلنت ممکن است به شکست بيانجامد. بنابراين پيوند استخوان مي تواند بستر محکمتري براي ايمپلنت فراهم کند. چندين فراورده پيوندي استخوان براي بازسازي استخوان فک وجود دارند که شامل استخوان زنده و طبيعي خود بيمار (اتوژن)، فراورده هاي استخواني صنعتي (سنتتيک) يا تهيه شده از نمونه هاي غير انساني (زنوگرفت) مي باشند. در موقعيتهاي مختلف هر کدام از اين گزينه ها ممکن است عملکرد بهتري داشته باشند که مي بايست مد نظر قرار گيرند. براي اينکه استخوان پيوند شده به اندازه کافي رشد کند و بتواند ايمپلنت دنداني را ساپورت کند ممکن است چندين ماه طول بکشد. گاهي اوقات نياز به پيوند استخوان اندکي وجود دارد که مي تواند همزمان با کاشت ايمپلنت انجام شود. ولي گاهي نياز به ساپورت استخواني بيشتري است و اين پروسه بايد جداگانه و قبل از کاشت ايمپلنت انجام گردد.

کاشت ايمپلنت:

طي جراحي ايمپلنت دندان، جراح دندانپزشک با برش لثه به استخوان فک دسترسي پيدا مي کند. با استفاده از دريلهاي مخصوص که درون ست جراحي ايمپلنت وجود دارند استخوان فک در نواحي ازپيش تعيين شده به قطر و ارتفاع مشخص دريل شده و حفره اي متناسب با سايز ايمپلنت ايجاد مي گردد. در تمام مراحل دريل کردن از شستشوي مکرر جهت جلوگيري از ايجاد حرارت و آسيب به استخوان استفاده مي شود. سپس ايمپلنت تيتانيومي درون حفره با سرعت و نيروي مشخص شده توسط کمپاني توليد کننده درون حفره استخواني قرار داده مي شود. اغلب ايمپپلنتها بصورت پيچ طراحي شده اند و رزوه هايي در سطح دارند که حين جايگذاري به استخوان اطراف فشرده مي شوند و باعث ايجاد ثبات اوليه ايمپلنت درون استخوان مي شوند. مي توان گفت ثبات اوليه ايمپلنت مهمترين معيار جراح براي خوش بين بودن به پيش آگهي ايمپلنت کاشته شده است! در اين مرحله هنوز دنداني در قوس فکي وجود ندارد و در صورت ضرورت مي توان از نوعي پروتز پارسيل موقتي براي حفظ ظاهر استفاده کرد. اين پروتز را مي توان براي تميز کردن و حين خواب خارج کرد.

استئواينتگريشن:

به محض اينکه ايمپلنت درون استخوان کاشته مي شود فرايند جوش خوردن استخوان به ايمپلنت (استئواينتگريشن) آغاز مي شود. طي اين پروسه، استخوان روي سطح و درون رزوه هاي ايمپلنت رشد مي کند. اين پروسه که مي تواند چند ماه به طول بيانجامد، کمک مي کند تا ايمپلنت نيز همانند ريشه دندان طبيعي بتواند ساپورت کافي براي روکش دندان آينده فراهم کند.

قرار دادن اباتمنت:

اباتمنت قطعه اي است که توسط يک پيچ کوچک روي پايه ايمپلنت که درون استخوان قرار داده شده است و در اصطلاح علمي به آن فيکسچر گفته مي شود، نصب مي شود. وقتي استئواينتگريشن ايمپلنت کامل شد، ممکن است به جراحي دومي براي قرار دادن اباتمنت بر روي فيکسچر نياز باشد. اين جراحي اغلب با بيحسي موضعي و بصورت سرپايي انجام مي شود و بعنوان کاشت ايمپلمنت دو مرحله اي (two stage) شناخته مي شود. بعد از گذشت دوهفته از قرار دادن اباتمنت، به منظور التيام لثه اطراف اباتمنت، پروستودنتيست (دندانپزشک متخصص پروتزهاي دنداني) مراحل قالبگيري و ساخت و چسباندن روکش نهايي را آغاز خواهد کرد. در بعضي سيستم هاي ايمپلنت و گاها با صلاحديد جراح دندانپزشک در تمامي سيستمها، ممکن است اباتمنت همزمان با کاشت فيکسچر نصب شود و بنابراين نيازي به جراحي مرحله دوم براي اکسپوز کردن ايمپلنت و اتصال اباتمنت نباشد. به اين روش کاشت ايمپلنت يک مرحله اي (one stage) گفته مي شود.

انواع پروتز متکي بر ايمپلنت:

پس از اطمينان از استئواينتگريشن موفق ايمپلنت، دندانپزشک مي تواند دو نوع درمان پروتزي را بر روي ايمپلنتها اجرا کند: - پروتز متحرک: اين نوع همانند پروتزهاي متحرک معمولي يا همان دست دندان است و مي تواند کامل يا پارسيل باشد. شامل دندانهاي سفيد که با لثه صورتي رنگ احاطه شده اند مي باشد. به واسطه يک فريم فلزي به اباتمنتهاي ايمپلنت محکم متصل مي شود. با اين حال مي توان به سادگي آنرا براي تميز کردن روزانه يا تعمير برداشت. - پروتز ثابت: در اين روش يک روکش دنداني بصورت دائمي به کمک سيمان مخصوص به اباتمنت چسبانده مي شود يا با استفاده از پيچ به آن متصل مي شود. اين روکشها را ديگر نمي توان و نبايد براي تميز کردن روزانه خارج کرد. اغلب براي هر ايمپلنت يک روکش ساخته مي شود، ولي در موارديکه ايمپلنتهاي مستحکم درون استخوان مطمئن قرار داده شده باشند، چندين دندان از دست رفته را مي توان با اتصال دو يا چند ايمپلنت جدا از هم، جايگزين کرد. مراقبتهاي بعد از جراحي ايمپلنت: صرف نظر از روش جراحي يک مرحله يا دو مرحله اي کاشت ايمپلنت، ممکن است عوارض جراحي ايمپلنت شامل موارد زير بروز کنند: - درد در محل جراحي ايمپلنت - خونريزي مختصر تجمع خون زير مخاط (هماتوم) - تورم لثه و صورت (بخصوص در مواردي که پيوند استخوان نيز جزء پروسه درماني باشد) - کبودي لثه و پوست صورت (بخصوص در افراد سالمند با پوست سفيد) - عفونت و ترشح چرک - باز شدن زخم جراحي بمنظور برطرف کردن درد و جلوگيري از عفونت، اغلب جراح دندانپزشک داروي ضد درد و انتي بيوتيک براي بيمار تجويز مي کند. اگر تورم و درد در روزهاي بعد از جراحي بيشتر شد، حتما با دندانپزشک تماس بگيريد. بعد از هر مرحله جراحي ايمپلنت، تا زمانيکه زخم جراحي التيام مي يابد بايد رژيم غذايي نرم ميل کنيد. اغلب جراحان از بخيه هاي قابل جذب براي بستن زخم جراحي استفاده مي کنند که خودبخود طي پنج روز تا يک هفته مي افتند. اگر بخيه هاي غير قابل جذب استفاده شده است، بايد براي کشيدن آنها پس از يک هفته به مطب مراجعه کنيد.

موفقيت ايمپلنت:

اغلب ايمپلنتهاي دنداني موفقيت آميز هستند. درصد موفقيت ايمپلنتهاي دنداني در مقالات بالاي 94% ذکر شده است. اما گاهي استخوان به اندازه کافي با ايمپلنت جوش نمي خورد. بعنوان مثال استعمال سيگار مي تواند باعث عدم موفقيت درمان ايمپلنت شود. در صورت عدم جوش خوردن ايمپلنت با استخوان، ايمپلنت خارج مي شود، استخوان پاکسازي و در مواردي پيوند مي شود و بعد از سه ماه مي توان مجددا پروسه ايمپلنت را تکرار کرد.

مراقبتهاي بعد از ايمپلنت:

با رعايت موارد زير شما مي توانيد به مدت طولاني تر از ايمپلنتها و دندانهاي باقيمانده خودتان استفاده کنيد: - رعايت بهداشت دهان: همانند دندانهاي طبيعي، ايمپلنت و روکش هاي روي آن و لثه را مرتبا تميز کنيد. استفاده از مسواکهاي مخصوص بين دنداني مي تواند در تميز کردن فرورفتگي و برآمدگي هاي بين دندانها، لثه و قطعات فلزي ايمپانت کمک کننده باشد. - ويزيت منظم دندانپزشکي: بطور منظم براي معاينات دوره اي برنامه ريزي شده توط دندانپزشکتان مراجعه کنيد و توصيه هاي بهداشتي ايشان را رعايت کنيد. - پرهيز از عادات مخرب: از جويدن اجسام سفت مانند يخ و آب نبات سفت که ممکن است روکش دندان شما را بشکنند بپرهيزيد. از مواد مخدر که باعث بد رنگ شدن دندانهاي شما مي شوند و محصولات کافئين اجتناب کنيد.اگر دندان قروچه داريد حتما در پي درمان باشيد.